Verassingen en ontdekkingen

Verhuizen is altijd spannend. Een emigratie voegt uiteraard wat extra spanning toe.

Wat blijft is de ontdekkingstocht in het nieuwe huis en de nieuwe omgeving.

Wat zet ik waar, hoe richt ik de keukenkastjes in, waar hang ik die foto of dat schilderij? En niet te vergeten: gisteren had ik toch die .....vul maar in..... gevonden, waar heb Jij die gelaten? Spullen hebben nog niet hun definitieve plek, omdat het later toch handiger ergens ander ligt, of simpelweg omdat nog niet alle kastjes gekocht zijn.

Leuk om het huis nu volledig te leren kennen. En rond het huis. Waar komt de zon op? waar gaat hij onder?  

In Nederland is een tuin op het zuiden de meest gewenste ligging. Onze tuin hier ligt, zo hebben we ontdekt, op het noorden. En

is, ook in zijn huidige

omvang, groot genoeg om altijd wel een plekje in de zon te kunnen vinden. Maar we zijn zeker blij om de zomer, het grootste deel van de dag, in de schaduw van het huis te kunnen doorbrengen.

 
Een huis komt met buren, een straat, een dorp.
Onze ervaring met Portugese buren was meer dan fantastisch. En gelukkig ook in Almogadel is een helpende hand, advies snel gevonden. Direct gevolgd door een overvloedig aanbod van  lekkere eitjes, aardappelen en zelfgemaakte wijn.

Ons huis ligt aan een doorgaande weg (Almogadel is eigenlijk een langgerekt dorp) Er wordt best stevig doorgereden, maar behalve mensen die van en naar het werk rijden is het erg rustig.
Dagelijks maken we een wandeling en kiezen dan eens het ene paadje, dan het andere weggetje, liggend in een glooiend landschap. De bevolking is  een combinatie van autochtone Portugezen, ge-remigreerde Portugezen, Britten, Duitsers en nu een Nederlands echtpaar. Een deel van de huizen zijn duidelijk als vakantiehuis in gebruik.

Het volgende dorpje, Chãòs, ligt zo'n 10 minuten lopen bij ons vandaag. Met een kroegje, een zondagse markt, een gezondheidscentrum met apotheek (maandag en donderdag) en zelfs een klein postkantoortje. Het kantoortje van de Junta is slechts op woensdagavond en zondagochtend open

Iets verder weg, op 3km, ligt een supermarkt en een doehetzelf winkel. De andere kant op, ook 3km, een restaurant.



Afgelopen vrijdag, nadat wij al onze spullen hadden verhuisd van onze inmiddels verkochte vakantiewoning in Vermelho, had ik geen puf meer om te koken.
De hoofdmaaltijd is hier normaliter de lunch, maar die vrijdagavond waren alle tafeltjes gereserveerd. Vanwege een annulering konden we toch nog aanschuiven. In onze werkplunje zaten we aan een feestlijk versierde Valentijnsdis. Met bubbels als aperatief.....

fysieke en mentale uitdagingen

Er is zoveel te doen en zoveel te regelen.

Het verhuizen, de dozen sjouwen. De al eerder beschreven koude avonden zonder verwarming in een vochtig huis. Brrrr


Maar dan is er eindelijk brandhout en daar wordt je 2x warm en heel erg moe van.









De mentale uitdaging betreft  vooral een les in geduld.

Onvoorstelbaar hoeveel muisklikken er nodig zijn om een wateraansluiting te regelen. Nog los van het feit dat je daarvoor lichamelijk naar een gemeentehuis toe moet in Ferreira do Zêzere(15km). Maar er is water en zeker 3 A4tjes met echte stempels.

Dan de medische kant.
Ik heb (als WAOer) recht op de nationale zorgvoorzieningen in Portugal. Wordt met mijn WAO uitkering verrekend via het nederlandse CAK.
Ik moet me alleen even melden.

Bij de administatie van het Centro de Saude (15 km) in mijn gemeente Ferreira do Zêzere??
Nee die verwijzen mij maandag 3 febr. naar het Centro de Saude in mijn Fregesia (een deelgemeente) Chãos, Die pas donderdag weer open zijn.
Die verwijzen mij naar de seguranca  Social, in Ferreira die maandag pas weer open zijn. Helaas....ik moet eerst naar de Junta de Freguesia weer in Chãos. Daar kan ik morgenavond terecht. Daar moet ik een papiertje krijgen, waarmee ik dan weer terugkan naar de Seguranca Social. Ik hoop dan vanaf donderdag 13 februari mijn verzekering geregeld te hebben.
Ik moet behalve dat papiertje wat ik op moet halen ook meebrengen een kopie van mijn paspoort, UWV S1 formulier, bewijs fiscale residentie. Enne....ze maken daar geen kopietjes.

En je begrijpt dat elk loket begint met een nummertje trekken.

Jan heeft een particuliere verzekering nodig en ook daar hangen we al 2 weken in een acceptatieproces.

Het verhuizen van onze Portugese bankrekening van Castanheira de Pêra naar ons nieuwe adres? Effe wijzigen op internet? Zolas we dat hebben gedaan met de ASN en ING?
Ook dat vraagt onze fysieke aanwezigheid. Paspoort, bewijs residentie, bewijs van actieve of inactieve status (=pensioen) van ons beiden. Daarna moeten beide bankfilialen akkoord geven. Pas dan is de verhuizing een feit.
Dat ik een matrix moet aanvragen om overschrijvingen te kunnen doen, die naar mijn huisadres gestuurd moet worden, wat nu nog niet goed staat in hun systeem. Kortom dat duurt nog even....
Gelukkig hebben we nog een Nederlandse rekening, anders had de makelaar wel erg lang moeten wachten op haar centen.

Ik ben nog niet zo goed in geduld!
Maar ik kan wel goed hout stapelen.

Ik vertrek

Het zo geliefde televisieprogramma van velen heeft een vast en herkenbaar plot. Ook zonder camera's kent elke emigratie vergelijkbare scenaria. Zo ook de onze.

Het afscheid.


Als grote fan van het progamma wilden wij uiteraard ook een uitzwaai moment.
Daarvoor werden familie en enkele vrienden uitgenodigd voor een laatste ontbijtje in Zevenaar. Geweldig verzorgd door Léon, van Créme Passionelle.

De vrachtwagen met spullen 

Vond keurig volgens planning ons huis

Paniek in de tent

Na een eerste test-betaling aan onze solicitadora, werd in half augustus een eerste aanbetaling op het huis gedaan. Daarmee werd de koop formeel. Maar zoals altijd volgen nog wat tijdrovende vergunningen, in onze situatie van de Gemeente Ferreira do Zezere. Pas nadat ook dat sein op groen stond werd eind september de overeengekomen aanbetaling voltooid.

Op 27 januari zou het geld van de verkoop van ons appartement, vanuit de zevenaarse notaris, op onze rekening staan en de 30e moet het  bij de sollicitadora op de rekening staat. Krap voor een internationale betaling, maar tegenwoordig moet dat lukken.

Maar.............

Nadat wij maandagavond die 27e januari, als finale termijn een toch nog heel fors bedrag hadden overgemaakt, kwam dinsdag het bericht dat er iets fout was gegaan. De sollicitadora had vergeten te melden dat haar rekeningnummer gewijzigd was. Onze storting verdween tijdelijk in het interbancaire zwarte gat.

Voor hoe lang???? Afwachten maar. Het zou goed komen werd vanuit de zendende en de ontvangende bank verzekerd.

Geloof me maar, dat waren spannende uren. Maar 10 uur later was het weer terecht. Tijd voor een controle storting was er niet meer, dus met gemengde gevoelens opnieuw een storting gedaan.

Fijn om te kunnen vertellen dat de overdracht op 31 januari gewoon heeft kunnen plaastvinden.

Er waren geen camera's bij, hier had de regisseur ook te kort tijd gehad om het drama ten volle te laten renderen.

De ontberingen 

Het huis staat al anderhalf jaar leeg. En waar ik serieus durf te zeggen dat er amper een verfbus nodig is, is leegstand niet goed voor een huis. Het was een regenachtige, mistige, koude week in Portugal. Na een heftige winter met bovengemiddelde stormen en regen. De houtkachel beneden is helaas buiten gebruik. De top van de schoorsteen bungelt een beetje.

De palletkacel in de woonkamer op de eerste verdieping......die doet het ook niet. Foutmelding 41 wat dat dan ook moge zijn.

En de geiser....die we eerst helemaal niet aan de praat kregen, begeeft het opnieuw, na 3 dagen.

Inmiddels is het vogelnest uit de afvoer van de palletkachel verwijderd en is het lekker warm boven.
De geiser heeft een nieuw slangetje en opnieuw een nieuwe gasfles, en geeft naar behoren warm water.
De schoorsteen wordt vrijdagochtend gerepareerd. Maar met buitentemperaturen van inmiddels 20⁰C is de haast er niet meer echt.
Een infrarood paneeltje naast de eettafel biedt voorlopig genoeg warmte.

Alle ingredienten van een aflevering 'ik vertrek' zaten in onze eerste week
En dat happy end, dat kan wat ons betreft niet meer stuk